Ik ben nu hier in een prachtig bos in Nederland. Zittend op een bankje in het centrum van een 6 paden kruising. Tussentijds denk ik aan de pad die ik recent heb genomen. Die weg leed naar Portugal toe. Het hele financiële zorgen werd geregeld. Het enigste waar we (ik & Pier) voor moesten zorgen waren dieren. We hadden een huis voor onszelf, we hadden een auto die we mochten gebruiken en we zaten erg dichtbij onze vrienden die hier wonen. Bijna te mooi om waard te zijn toch?
Dit was ook een onverwachte gezelschap :)
Ongeveer 1 maand geleden:
“Oke, over 5 dagen vliegen jullie naar Portugal” zegt ze tegen ons terwijl we ziek in onze bed liggen. Na wat gekuch en gesnotter stemmen wij allebei in. Onze missie is om op te passen op een huis off the grid (buiten de radar). Zorgen voor wat kippen, eenden, katten en een hond. Easy peasy lemon squeezy! En als dat al niet mooi genoeg is, het huis staat in dezelfde berg waar vrienden van ons wonen. Eigenlijk zijn het vrienden van Pier maar ik beschouw ze nu ook als mijn vrienden, gek genoeg.
Na 3 dagen begonnen we weer wat fitter te worden en kwamen we onze bed uit. Vol proppen met vitamines, tassenpakken en gaan!
Ondanks dat ik niet 100% voel sta ik bijna te springen van adrenaline. Onze eerste echte avontuur samen gaat nu beginnen! Ieeeee….. ik heb hier zooo lang op gewacht dat we samen kunnen reizen en nu hebben we zelfs een heel huis voor ons zelf. Ik moest niet te veel ervan verwachten dan valt het altijd tegen dus ik ga ik uit van het ergste. Maar ja, hoe hard ik ook mijn best doe om dat te doen verzint mijn hoofd toch automatische verwachtingen.
We arriveerde in het prachtige land en een warme temperatuur verwelkomde mij met een knal. En dit in februari! De vlucht was geweldig, we vlogen in de late middag wat ons een mooie golden hour in de vliegtuig opleverde.
On the road again
De eigenaar van het huis kwam ons ophalen van het vliegveld We zaten zo’n 1,5 uur in de auto naar het huis toe, Portugal en Spanje lijken veel op elkaar maar ook niet. Portugal heeft zo’n andere sfeer en uitstraling dan Spanje, ik zou het niet in woorden uit kunnen leggen maar misschien als jij er ook bent geweest dat je weet wat ik bedoel?
Omdat het nog winter was werd het wel al gauw donker en belemmerde mijn uitzicht vanuit de auto. Ik heb geluk dat ik zo’n sociale vriend heb die met iedereen een praatje kan maken anders had ik het heeeeel ongemakkelijk gevonden haha. Niet dat ik anti-sociaal ben maar met sommige mensen lukt het mij gewoon niet en hij was er een van helaas.
Pier en hij kende elkaar nog van vroeger en praatte elkaar bij. Wat ik niet erg vond dan kon ik lekker observeren en luisteren.
Toen de auto stil stond waren we op onze bestemming aangekomen. Het was al donker en de maan en de sterren schenen als spotlights. Hij gaf ons een rondleiding over hun leefruimte want de volgende ochtend ging hij op reis. Vanaf dat moment waren we omringd met dieren maar 1 specifiek dier heeft hij niet over verteld…
Met de auto die we mochten lenen cruisede we over de stoffige wegen met volume op 10 onderweg naar de leukste stranden! Ik kan nooit genoeg hebben van de zee. Het is altijd zo ontspannend met de wind door je haren terwijl je kijkt naar de oppervlakte van een mysterieuze onderwereld.
Als je mij vraagt welke strand mijn favoriet is (er zijn talloze verschillende stranden) dan zou het toch Luz zijn. Dit strand is misschien wel heel populair maar als je naar portugal gaat buiten de vakanties om is het wel een place to be. De oranje/rode rotsen aan de linkerkant dat volgt met wit fijn zand. Hou je niet van zand dan is er aan de andere kant ook stenen waar je zandloos kunt picknicken en er zijn zelfs schattige kleine winkeltjes!
Dit is Het strand Luz.
1 specifiek dier heeft hij niet over verteld.....
*Tromgeroffel!*
Vlooien! Een complete ramp om precies te zijn. Ze waren overal, zelfs in ons bed. Ik werd overal gebeten en ik voelde mij zooo vies. De katten plasten op de eet tafel en de schimmel van de muren besloten om in 3D modus te leven. Conclusie: onleefbaar.
Het was onwerkelijk om te bedenken dat ze hier al jaren in wonen. Ze waren waarschijnlijk aan het verdrinken van alle werk dat nog moest gebeuren overal, dat ze blind zijn geworden van wat voor situatie ze nu in leven. Ik ben er van overtuigd dat het zo moest zijn, dat wij er waren om hun wakker te schudden en ze weer met beide benen op de grond te zetten.
We hebben besloten om hier niet meer langer te slapen of te zijn. We kwamen alleen om voor de diertjes te zorgen dan. Gelukkig konden we bij onze vrienden terecht en sliepen we daar. We brachten veel tijd samen en Pier gaf mij een rondleiding van het gebeid uit zijn jeugd. Waar hij heeft gewoond(In een vallei van een berg), wat hij daar geleerd heeft als kind zijnde, en leuke avonturen die hij heeft beleeft.
Toch vond ik het moeilijk om mijzelf staande te houden. Ik stond 24/7 aan. Hele leuke mensen leren kennen en nieuwe plekken wat ik echt geweldig vindt maar ik kwam er toch achter dat ik (maakt niet uit waar ik ben) een ‘safe space’ moet hebben voor mijzelf. Een plek waar ik alleen kan zijn. Het had niet alleen effect op mij. Mijn emoties had ook een effect op Pier. Na enige tijd heb ik de kracht kunnen vinden om weer op mijn gemak te zijn. Ik zat in de auto voor uren met mijzelf. Het was geweldig. Ik heb b.v.b veel dingen voor het eerst gedaan.
- Berg geklommen
- Nieuw fruit ontdekt
- Water gedronken van een waterval
- In een auto gereden.
- Zonsondergang beleefd op het strand
- Sterrenkijken met gids
- Geknuffeld met ezels
Back to business
Peinzend en ijsberend stonden we na te denken hoe we de katten en de vissen konden voeren zonder in het huis te komen vanwege de plaag. Pier heeft het wel eens geprobeerd om zich in te wikkelen in plastic zeilen dat op het land lag zodat ze niet op hem springen maar ja dat doe je ook niet voor je lol. We moesten er wat anders op verzinnen..........
*pling!* een gloeilampje was boven Pier zijn hoofd zichtbaar terwijl hij naar het hoopje zwarte buizen keek. Tegelijkertijd wisten we precies wat hij bedoelde. Het plan ging als volgt:
STAP 1. De goeie potentiële buizen er tussen uit vissen. We hadden er 2 nodig
STAP 2. De buizen door het kattenluikje boven in de muur steken en zo neerleggen dat het bij de voerbakjes van de katten uitkomt en bij de vissen kom.
STAP 3. Op maat snijden. We sneden de buizen zo dat er ongeveer 1 m uit het kattenluikje stak.
STAP 4. We sneden een vierkantje uit de buizen waar we het voer in konden gieten.
STAP 5. Het vierkantje bedekken met je hand en blazen aan het uiteinde van de buis.
STAP 6. Controle. Door de raam konden wij zien en horen dat het voer op de juiste plek belande.
Het was een succes! Hahah
De katten konden zelfs nog via het kattenluik naar buiten en hun buikjes waren gevuld.
Ajeto!
Hier zie je de buizen die leiden naar het aquaruim en het kattenbakje
Je ziet het niet zo goed maar hier propten we het voer in.
Vervolgens blazen maar! hahah
Na deze geweldige oplossing hadden we nog een paar dagen te gaan voordat de eigenaren weer terug kwamen. We hebben Pier zijn verjaardag gevierd en nog een paar zonsondergangen gezien.
Als grote afsluiter hebben we in de heldere sterrenhemel gestaard waar een aantal sterrenbeelden te zien waren onder begeleiding van een gids.
We werden weer terug gebracht naar Faro waar onze vliegtuig zou vertrekken naar Amsterdam.
3 weken later...
"Het spijt ons voor de situatie, bedankt voor het oppassen en verandering zal er zeker komen" werd er gezegd aan de andere kant van de telefoon.
We waren blij om te horen dat ondanks alles onze missie geslaagd is!
One journey done, Another millions to go.